Ташаккур ва сипосгузорӣ аз волидайн
Яке аз вазоифи инсон, шукри мунъим (неъматдиҳанда) аст ва мунъими ҳақиқӣ Худованди Мутаол аст, ки бояд ӯро ибодат кард.
Иллати ин ки Худованди Субҳон, эҳсон ба волидайнро баъд аз ибодати худ зикр карда, он аст ки бифаҳмонад падару модар низ ба инсон эҳсон кардаанд ва шукри он низ лозим аст.
Бинобар ин ҳеч кас баъд аз Худованти Мутаол, ки ҳамаи неъматҳо аз ӯст, ба инсон монанди волидайн хидмат накардааст.
Аз ин рӯ, шукри онҳо ва низ эҳсон ба онҳо лозим аст.
Қаламонлайн
Паёмҳо, хабарҳо ва таҳлилҳои моро дар Телегром пайгирӣ кунед:
