Наврӯз – фурсате барои андешидану тадаббур

95 сол муқаддам (соли 1309-и ҳиҷрӣ) дар чунин рӯзе бунёдгузори шеъри навини порсӣ Нимо Юшич (1895-1960) дар як шеъри баланд бо номи “Соли нав” инсонҳои хому ғофилро ҳушдор медиҳад, ки соли сипаришударо боястӣ баррасӣ кунанду бубинад, ки чӣ кори шоиста анҷом додаанд ва барои миллати хеш чӣ хидмате кардаанд. Муҳимтар аз ҳама расми маъмули наврӯзии хонатакониро ёдовар шуда мегӯяд, ки хонаи фикру андешаро низ таконе деҳ. Ин шеърро ин ҷо мекорам, то дӯстон истифода кунанд ва ба умеди он ки ҳаммилатони мо низ дар оғози соли нави аҷдодӣ бар рафтаву оянда назар кунанду бештар бияндешанд, зеро зиндагии мо зоидаи андешаи мост!

Сесаду нуҳ чунонки сесаду ҳашт,

Хоҳад аз пеши зеҳни мо бигузашт.

Дасти мо бар ҷабин ончӣ навишт,

Қалби мо бо замони рафта чӣ кард?

Гар ту санъатгаре будӣ устод,

Санъатии ту ба миллати ту чӣ дод?

Аз чӣ бечорае ба хок уфтод.

Зери теғ ту будӣ ….

Ай тифли фиребхӯрдае хом!

Монда манкуби фикри хеш мудом!

Ту яқин дорӣ ончӣ нест чу дом.

Дом бар роҳ ифтихори ту ҳаст?

Ҳон дар ин гиру дори лайлу наҳор.

Мефиребад замон туро ҳуш дор!

Ки чӣ ҳосил шудат дар охири кор.

З-он ҳама фикрҳо ки кардӣ ту,

Ту ки дар кори тозабунёдӣ,

Хонаи хешро сафо додӣ.

Шарм бодат ба номи ободӣ,

Хонаи фикрро сафо надиҳӣ.