Подоши касе, ки бемореро иёдат мекунад

Ҳазрати Паёмбари Акрам (с) фармудаанд:

مَا مِنْ مُسْلِمٍ يَعُودُ مُسْلِمًا غُدْوَةً إِلاَّ صَلَّى عَلَيْهِ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَكٍ حَتَّى يُمْسِىَ وَإِنْ عَادَهُ عَشِيَّةً إِلاَّ صَلَّى عَلَيْهِ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَكٍ حَتَّى يُصْبِحَ وَكَانَ لَهُ خَرِيفٌ فِى الْجَنَّةِ

“Ҳеч мусалмоне нест, ки субҳгоҳ мусалмон (-и беморе)-ро иёдат кунад, магар он ки 70 ҳазор фаришта то бегоҳ бар ӯ салавот ва дуруд фиристанд. Ва агар шомгоҳон ӯро ёдат кунад, 70 ҳазор фаришта то субҳгоҳон бар ӯ дуруд ва салавот фиристанд ва ба илова, барои ӯ боғе дар биҳишт бошад”.

(Ривояти Тирмизӣ)