Аз се чиз набояд ҳаё кард

Имом Алӣ фармудаанд:

ثَلَاثٌ لَا يُسْتَحْيَى مِنْهُنَّ: خِدْمَةُ الرَّجُلِ ضَيْفَهُ، وَ قِيَامُهُ عَنْ مَجْلِسِهِ لِأَبِيهِ وَ مُعَلِّمِهِ، وَ طَلَبُ الْحَقِّ، وَ إِنْ قَلَّ

“Аз се чиз набояд ҳаё кард:

1) пазироӣ ва хидмат ба меҳмон;

2) баланд шудан дар баробари падар ва муаллим;

3) гирифтани ҳақ, агарчӣ андак бошад.

(Яъне вақте касе ҳаққи туро аз ту мегирад, масалан он ҷо, ки ту ҳаққи раъй додан дорӣ, вале лаимон туро аз ин ҳақ маҳрум месозанд, дар ин сурат, ту бояд тамоми талоши худро барои боз ситондани ҳаққи худ ба харҷ бидиҳӣ).

Мизон-ул-ҳикма