Бешуурӣ
Мактаби инсоният
Шуур яъне дарки замон, макон ва ҳурмати дигарон.
Ва надоштани ин дарк, ҳамонест, ки бешуурияш меноманд.
Бешуурӣ маразест, ки соҳибаш намедонад, бемор аст.
На ба хотири камбуди ақлу хирад, балки чун одат кардааст ба нодида гирифтани дигарон.
Онон ки бешууранд, худро заранг, бомаром ва содиқ мепиндоранд…
Аммо дар воқеъ, ҳадду марзро намефаҳманд ва адаб надоранд.
Бешуурӣ аз камбуди фарҳанг ё бефарҳангӣ нест, аз зиёдии худхоҳӣ аст.
Қаламонлайн
