Ҷумалоти омӯзанда аз Суқрот

Таърих

Ҷумалоти омӯзанда аз Суқрот

Зулм замоне поён мепазирад, ки касе, ки мавриди зулм воқеъ нашудааст (яъне бар ӯ зулм нашудааст), ба андозаи шахсе, ки мавриди зулм қарор гирифтааст, нороҳат шавад.

***

Афроде, ки бо мо ҳамақида ҳастанд, ба мо оромиш медиҳанд ва афроде, ки мухолиф бо ақидаи мо ҳастанд, ба мо дониш (медиҳанд).

***

Тамоми муҳаббататро барои дӯстат ба якбора зоҳир макун, зеро ҳар вақт андак тағйире мушоҳида кард, туро душман мепиндорад.

***

Эй башари нодон, чаро мавқее, ки айбе дар касе мебинем, ҷуз худаш ҳамаро огоҳ месозем…

***

Мардум ҳар кадом орзуе доранд, яке мол мехоҳад, яке ҷамол ва дигаре ифтихор, вале ба назари ман дӯсти хуб аз тамоми инҳо беҳтар аст.

Қаламонлайн

Tags:

Матоолиби пешниҳодӣ барои Шумо

 

Торих – реша ва моҳияти башар
Ҷоҳилият – YI

Матолиби пурбоздид