Одамон чаҳор дастаанд

“Одамҳо чаҳор дастаанд:

1) Касе, ки медонад ва медонад, ки ӯ медонад, пас ӯ олим аст, ӯро пайравӣ намоед;

2) Касе, ки медонад ва намедонад, ки медонад, пас ӯ хоб аст, бояд бедораш кард;

3) Касе, ки намедонад ва медонад, ки намедонад, пас ӯ ҷӯянда аст, бояд роҳ нишон дод;

4) Касе, ки намедонад ва намедонад, ки намедонад, пас ӯ нодон (-и мураккаб) аст, ки бояд тардаш кард (ва аз ӯ дур шуд).”

(Эҳёу улумид-дин, 1/59)