Рӯзиро пайҷӯӣ кунед
Дар ривоят аст, ки шахсе бо ҳаяҷону изтироб ба ҳузури Имом Содиқ омад ва гуфт:
— Эй фарзанди Расули Худо! Дар бораи ман дуое бифармоед, то Худованд ба ман ризқе фаровон бидиҳад, ки хеле фақиру тангдастам.
Имом фармуд:
— Ҳаргиз дуо намекунам.
— Чаро дуо намекунед?
— Барои ин ки Худованд роҳе барои ин кор муайян кардааст, Худованд амр карда, ки рӯзиро пайҷӯйӣ кунед ва талаб намоед. Аммо ту мехоҳӣ дар хонаи худ биншинӣ ва бо дуо рӯзиро ба хонаи худ бикашӣ.
(Ба нақл аз китоби “Достони Ростон”-и Муртазо Мутаҳҳарӣ)
Қаламонлайн
