Андешаҳо; Макс Вебер
Ҷумалоте аз Макс Вебер
“Давлат ниҳодест, ки инҳисори истифода аз хушунатро дар ихтиёр дорад”.
“Таҷрубаи ғайриақлонӣ будани ҷаҳон, мутури муҳаррики ҳамаи инқилобҳои динӣ будааст”.
“Сиёсат барои мо, ба маънои талош барои ба иштирок гузоштани қудрат ё талош барои таъсиргузорӣ бар тавзеи қудрат, чӣ дар миёни давлатҳо ва чӣ дар миёни гурӯҳҳои дохили як давлат аст”.
“На афкор, балки алоиқи моддӣ ва ормонӣ бар рафтори инсонҳо мустақиман тасаллут доранд”.
“Ахлоқи эътиқодӣ ва ахлоқи масъулиятӣ мухолифи ҳам нестанд. Онҳо мукаммили якдигаранд”.
“Дар як демукросӣ, мардум раҳбареро, ки ба ба ӯ эътиқод доранд, интихоб мекунанд. Баъд раҳбари баргузида мегӯяд, ҳоло сокит шавед ва аз ман итоат кунед! Мардум ва ҳизб дигар озод нестанд, ки дар кори ӯ дахолат кунанд”.
“Ин воқеият надорад, ки некӣ танҳо метавонад ба дунболи некӣ ва шарорат танҳо ба дунболи шарорат биёяд, балки ағлаб, мутазодди он сиҳҳат дорад”.
“Сиёсат, сурох кардани қавӣ ва оҳистаи тахтаи чубҳои муҳкам аст”.
Ҷумалоте аз Макс Вебер
Сомонаи фарҳангӣ-иҷтимоии Қаламонлайн
