Аҳли илм ва ҷаҳл дар баёни Ибни Ҳазми Андалусӣ
Андешкадаи маърифат
“Аҳли ҷаҳл (нодонҳо) ду бор дар умрам маро нохушнуд кардаанд: яке, бо суханони худ дар мавзӯъҳое, ки ворид набуданд он замон, ки ман чизе намедонистам. Ва дигар, бо сукути худ дар ҳузури ман (замоне, ки медонистам). Асосан, ин ҷамоат ҳамеша аз он чи ба фоида ва нафъашон аст сокитанд ва дар бораи он чи ба зарару зиёнашон аст гӯянда.
Ва аммо аҳли илм ду бор дар умрам маро хушнуду хурсанд кардаанд: яке, бо таълиму омӯзонидани худ замоне, ки намедонистам ва дигар бо баҳсу табодули назари худ замоне, ки медонистам”.
Қаламонлайн
