Давои дардҳо
Яке аз бузургони сӯфия мегӯяд:
Ба сарзамини Мағриб (шимоли ғарби Офриқо) табиберо дидам, ки маризон дар пеши рӯ, дармонашонро васф ҳамегуфт. Пеш рафтам ва гуфтам:
— Худоят биёмурзад! Маро низ дармон кун.
Соате дар ман нигарист ва сипас гуфт:
— Арақи «фақр» ва барги «бурдборӣ»-ро бо ҳалилаи «фурӯтанӣ» гард кун ва ҳамаро дар зарфи «яқин» бигузор ва оби «хашят» дар он бирез ва оташи «ғам» зераш рӯшан кун. Сипас бо софии «муроқибат» дар ҷоми «ризо»-яш биполой ва онро бо ҷуръаи «таваккул» биёмез ва бо дасти «сидқ» бигираш ва дар суроҳии (зарфи) «истиғфор»-аш бинӯш. Пас аз он ба оби «зуҳд» мазмаза кун ва худро аз «озу тамаъ» маҳфуз бидор. Иншоаллоҳ Худованд шифоят диҳад!
Қаламонлайн
