Истиғфор – пушаймонӣ бар он чи гузашт
Мактаби инсоният
Як нафар дар ҳузури Алӣ ибни Абӯтолиб (а) гуфт: “Астағфируллоҳ!”
Ҳазрат ба ӯ фармуд:
وَقَالَ عليه السلام لِقَائِلٍ قَالَ بِحَضْرَتِهِ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ، ثَكِلَتْكَ أُمُّكَ، أَتَدْرِي مَا الِاسْتِغْفَارُ؟ الِاسْتِغْفَارُ دَرَجَةُ الْعِلِّيِّينَ، وَهُوَ اسْمٌ وَاقِعٌ عَلَى سِتَّةِ مَعَانٍ، أَوَّلُهَا النَّدَمُ عَلَى مَا مَضَى، وَالثَّانِي الْعَزْمُ عَلَى تَرْكِ الْعَوْدِ إِلَيْهِ أَبَداً، وَالثَّالِثُ أَنْ تُؤَدِّيَ إِلَى الْمَخْلُوقِينَ حُقُوقَهُمْ حَتَّى تَلْقَى اللَّهَ أَمْلَسَ لَيْسَ عَلَيْكَ تَبِعَةٌ، وَالرَّابِعُ أَنْ تَعْمِدَ إِلَى كُلِّ فَرِيضَةٍ عَلَيْكَ ضَيَّعْتَهَا فَتُؤَدِّيَ حَقَّهَا، وَالْخَامِسُ أَنْ تَعْمِدَ إِلَى اللَّحْمِ الَّذِي نَبَتَ عَلَى السُّحْتِ فَتُذِيبَهُ بِالْأَحْزَانِ حَتَّى تُلْصِقَ الْجِلْدَ بِالْعَظْمِ وَيَنْشَأَ بَيْنَهُمَا لَحْمٌ جَدِيدٌ، وَالسَّادِسُ أَنْ تُذِيقَ الْجِسْمَ أَلَمَ الطَّاعَةِ كَمَا أَذَقْتَهُ حَلَاوَةَ الْمَعْصِيَةِ، فَعِنْدَ ذَلِكَ تَقُولُ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ
“Медонӣ истиғфор чист? Истиғфор дараҷаи баландрутбагон аст ва шаш маънӣ барои он аст:
Нахуст, пушаймонӣ бар он чи гузашт;
Ва дуввум, азм бар тарки бозгашт;
Ва севвум он ки: ҳуқуқи мардумро ба онон бипардозӣ, то Худоро пок дидор кунӣ ва худро аз гуноҳ тиҳӣ созӣ;
Ва чаҳорум ин ки: ҳаққи ҳар воҷиберо, ки зойеъ сохтаӣ (масалан, намоз ё рӯзаеро қазо карда бошӣ) адо созӣ;
Ва панҷум ин ки: гӯштеро, ки (дар баданат) аз ҳаром рӯидааст, бо андӯҳҳо об кунӣ чандон ки пӯст ба устухон часпад ва миёни он ду, гӯшти тоза рӯяд;
Ва шашум он ки: дарди тоатро ба тан бичашонӣ, чунон ки ширинии маъсиятро ба он чашондаӣ.
Он гоҳ “Астағфируллоҳ” гуфтан тавонӣ.”
(Наҳҷулбалоға, номаи 4/97)
Қаламонлайн
