Насиҳате аз Абӯзари Ғифорӣ (р)
Марде барои Абӯзари Ғифорӣ (р), саҳобаи ҷалилулқадри Паёмбар (с), номае навишт ва тақозои тавсияе намуд.
Абӯзар (р) ҷавоб дод:
— Агар метавонӣ, ба он ки дӯсташ дорӣ, бадӣ накун!
Ӯ гуфт:
— Магар шахсе ба касе ки дӯсташ дорад, бадӣ ҳам мекунад?
Абӯзар (р) гуфт:
— Бале, ту худатро аз ҳама чиз бештар дӯст дорӣ, вақте ки гуноҳ кардӣ, дар ҳақиқат ба худат бадӣ намудаӣ, (чаро ки гуноҳ барои инсон, ҳам зарари дунявӣ дорад ва ҳам охиратӣ).
Қаламонлайн