Насиҳате аз Абӯзари Ғифорӣ (р)

Таърих
Насиҳате аз Абӯзари Ғифорӣ (р)
Марде барои Абӯзари Ғифорӣ (р), саҳобаи ҷалилулқадри Паёмбар (с), номае навишт ва тақозои тавсияе намуд.
Абӯзар (р) ҷавоб дод:
— Агар метавонӣ, ба он ки дӯсташ дорӣ, бадӣ накун!
Ӯ гуфт:
— Магар шахсе ба касе ки дӯсташ дорад, бадӣ ҳам мекунад?
Абӯзар (р) гуфт:
— Бале, ту худатро аз ҳама чиз бештар дӯст дорӣ, вақте ки гуноҳ кардӣ, дар ҳақиқат ба худат бадӣ намудаӣ, (чаро ки гуноҳ барои инсон, ҳам зарари дунявӣ дорад ва ҳам охиратӣ).
Қаламонлайн
Tags:

Матоолиби пешниҳодӣ барои Шумо

 

Раҳбарону пешвоён ва равиши бархӯрд бо мардум
Сухан аз саодати инсон

Матолиби пурбоздид