Пос доштани хотири дарвешон ва дармондагон
Саъдӣ дар достоне таъкид мекунад, ки: “мулук аз баҳри поси раъиятанд, на раъият аз баҳри тоати мулук.”
Подшаҳ посбони дарвеш аст,
Гарчи ромиш ба фарри давлати ӯст.
Гӯсфанд аз барои чӯпон нест,
Балки чӯпон барои хидмати ӯст.
(Гулистон, боби 1, с.62)
Ва низ аз забони Анӯшервон ба салотин андарз медиҳад:
Ки хотирнигаҳдори дарвеш бош,
На дар банди осоиши хеш бош.
Наёсояд андар диёри ту кас,
Чу осоиши хеш ҷӯиву бас.
Наёяд ба наздики доно писанд,
Шубон хуфтаву гург дар гӯсфанд.
Бирав поси дарвеши мӯҳтоҷ дор,
Ки шоҳ аз раъият бувад тоҷдор.
(Бӯстон, боби 1, с.211)
Қаламонлайн
