Як достони омӯзанда

Абдулворис ибни Саъид (яке аз зоҳидони маъруф) ба аёдати беморе омад, бемор рӯ ба ӯ кард ва гуфт:

– Чиҳил шаб аст, ки хоб накардаам (ва дар ин шабҳо, аз шиддати беморӣ, ба Худо илтиҷо мекардам, то шифоям бидиҳад).

Абдулворис ибни Саъид гуфт:

– Эй фалонӣ! Ту шабҳои мусибатро баршумурдӣ, оё шабҳои офият ва он замонҳоеро, ки сиҳҳату саломат будӣ, низ баршумурдӣ?!