Аз фармоишоти Паёмбари Акрам (с)

Аз фармоишоти Паёмбари Акрам (с)

Маорифи исломӣ

* Мусалмон касе аст, ки мусалмонон аз дасту забони ӯ дар осойиш бошанд.

* Ҳар чи фарзанди Одам пиртар мешавад, ду сифат дар ӯ ҷавонтар мегардад: ҳирс ва орзу.

* Ду гурӯҳ аз уммати ман ҳастанд, ки агар салоҳ биёбанд, уммат салоҳ меёбад ва агар фосид шаванд, уммати ман фосид мешавад: уламо ва ҳукком.

* Наметавон ҳамаро ба мол розӣ кард, аммо ба ҳусни хулқ метавон.

* Нодорӣ балост, аз он бадтар бемории тан ва аз бемории тан душвортар, бемории дил.

* Мӯъмин ҳамвора дар ҷустуҷӯи ҳикмат аст.

* Дар рафтор бо занон, аз Худо битарсед ва он чи дар бораи онон шояд, аз некӣ дареғ нанамоед.

* Парвардигори ҳама якест ва падари ҳама яке, ҳама фарзанди одамизод ва Одам аз хок аст. Гиромитарини шумо назди Худо, парҳезкортарини шумост.

* Аз лаҷоҷат бипарҳезед, ки ангезаи он, нодонӣ ва ҳосили он, пушаймонӣ аст.

* Бадтарини мардум касе аст, ки гуноҳро набахшад ва аз лағзиш чашм напӯшад ва боз аз ӯ бадтар касе аст, ки мардум аз газанди ӯ дар амон ва ба некии ӯ умедвор набошанд.

* Чун туро ситойиш кунанд, бигӯ: эй Худо! Маро беҳтар аз он чи гумон доранд бисоз ва он чиро аз ман намедонанд, бар ман бибахш ва маро масъули он чи мегӯянд, қарор мадеҳ!

* Субҳу шоме бар мӯъмин намегузарад, магар он ки бар худ гумони хато бибарад.

* Диловартарини мардум он аст, ки бар ҳавои нафс ғолиб ояд.