Ҷумалоте аз Александ Дюма дар мавриди инсон ва ҷомеа
Инсон ва ҷомеа
Касе, ки ба худ шак дорад, монанди касест, ки дар ҷабҳаи душманони худ қарор мегирад ва бар алайҳи худ аслиҳа мекашад.
Тамоми хиради инсон дар ду калима хулоса шудааст: сабр ва умед.
Гирифтор кардани қалбе, ки ҳеч таҷрибае дар ишқ надорад, монанди ворид шудан ба шаҳре бидуни истеҳкомот аст.
Ҳаргиз аз даъво натарсед ва дар паи моҷароҷуиҳои хатарнок бошед!
Ман ҳамеша бештар аз ин ки аз шамшер ваҳшат дошта бошам, аз варақи коғаз ва бутрии рангу қалам метарсам.
Пулро бештар ва камтар аз ончи арзиш дорад, ба ҳисоб наёвар, пул хидматгори хуб ва арбоби бад аст.
Зан муқаддас аст!
Чӣ гуна аст, ки бачаҳои кучак ин қадар боҳуш ва бузургсолон он қадар аҳмақ ҳастанд? Ҳатман таҳсилот боиси он аст!
Ҳар қадар инсон шарифтар, наҷибтар ва ҳассостар бошад, аз ҷинояти дигарон бештар ранҷ мебарад.
Сомонаи фарҳангӣ-иҷтимоии Қаламонлайн
